9. "Tymi ciastkami, to chyba można zabić..." Cz. II

Lunatycy w dobrych humorach podążali do Wielkiej Sali, jeden z nich nadal był osłabiony po pełni. Roześmiani weszli przez drewniane drzwi i usiedli przy stole Gryfonów, zaraz obok Hermiony. Orzechowooka rozmawiała z Julią, co chłopców bardzo zdziwiło. Przecież Miona jej nie znosi.
-...i wtedy on powiedział "Ja to podniosę!". -trajkotała blondynka, a Hermiona słuchała wszystkiego z przejęciem.
-Yyy... Hej, dziewczyny... -przywitali się chłopcy.
-Ooo! Cześć! -zawołała wesoło Miona. -To jest Julia -przedstawiła koleżankę. -A to moja droga, są Lunatycy -wskazała na kolegów.
-Kto? -zdziwiła się dziewczynka.
-To oni zrobili wczoraj ten kawał! -zaśmiała się brunetka. -I prawie stracili sto pięćdziesiąt punktów! -dodała ostrzej i spojrzała na nich z dezaprobatą.
-Oj, no nie przesadzaj... -jęknął Harry z uśmiechem na pół twarzy. -A więc... Ja jestem Potter, ten rudy to Weasley, murzyn to Thomas, trup to Finningan, a to Neville!
-Ej...! -krzyknęli oburzeni chłopcy, tylko Neville nadal wesoło się uśmiechał.
-Miło mi. -mruknęła Julia. -Ty jesteś półkrwi, ty jesteś zdrajcą krwi, ty jesteś szlamą, ty jesteś półkrwi, a ty jesteś czystej krwi.
Wszystkich zatkało, a w szczególności Hermionę, której zrobiło się smutno. Przecież ona mówiła, że chce się zmienić, a teraz znowu wyskakuje z tym głupim podziałem krwi.
-Julia! -krzyknęła zdenerwowana Miona, a jej twarz pokryły szkarłatne rumieńce zdenerwowania. -Obiecałaś mi coś. Mówiłaś, że chcesz się zmienić a teraz co? Znowu ten głupi podział krwi i obrażanie mugolaków! Jeśli naprawdę chcesz się zmienić, to zacznij od podstaw i skończ z podziałem krwi! -Hermiona teraz zwróciła się do chłopców. -Ja... Ja przepraszam za nią...
-Cicho, Hermiona! Ja to powiedziałam i ja przeproszę. -powiedziała stanowczo Julia i spojrzała po kolei na każdego z chłopców. -Przepraszam. Nie chodziło, że mam coś do szl... znaczy mugolaków. To było raczej... No chciałam pokazać co o was wiem. Jakby to inaczej... Pokazać, że jestem lepsza? No w każdym bądź razie, przepraszam za to co powiedziałam. Jestem przyzwyczajona do pochopnego oceniania i gardzenia. Jeśli to możliwe, to chciałabym zacząć od początku...
Lunatycy spojrzeli po sobie, a potem z niepewnymi uśmiechami odpowiedzieli:
-Okej, jest dobrze.
-No, więc... Jestem Julia McCorwin. -zaśmiała się i wyciągnęła rękę, którą każdy z nich po kolei uścisnął.
Chłopcy jednak jej nie ufali i każdy z nich miał inne uczucia. Harry z wielką chęcią przyłożyłby arystokratce, ale że jest dziewczyną oczywiście tego nie zrobi. Zdenerwował się, kiedy blondynka okazała się kolejną rozpuszczoną arystokratką. Ron wystraszył się jej, że aż jego rude włosy zjeżyły mu się karku. Chłopak bał się wielu rzeczy, pająków, ciemności, mugolskiego popu, ale najbardziej ludzi pokazujących, że są od niego lepsi. Dean, mu było smutno. Ledwo się powstrzymywał by w tej chwili się nie rozkleić. Wiedział, że bycie mugolem jest trudne, ale nie spodziewał się, że aż tak. Seamus nie ufał dziewczynie i wiedział, że już jej nie lubi. Nawet jeśli miałby wygrać 1000 galeonów, to w tym momencie by dalej jej nie lubił. Najbardziej wkurzyło go to, że obraziła Deana. W Neville'u się gotowało i bardzo się powstrzymywał by nie powiedzieć za dużo, a w tej chwili miał dużo przekleństw na języku. Jak można być tak zapatrzonym w siebie? Jak można być takim głupim arystokratą? Jak można być takim... Ślizgonem! Do sali wleciało stado sów różnego gatunku. Wszyscy pierwszoroczni byli nimi zachwyceni, no może oprócz jednego blondyna, który patrzał na każdego z wyższością i uśmiechał się drwiąco. Harry zaczął jeść owsiankę, wiedział, że mama do niego napiszę, ale nie spodziewał się, że tak szybko to nastąpi.
-Harry.. -mruknął Ron. -Hedwiga.
Podniósł głowę ze zdziwieniem. Nad jego pucharem siedziała Hedwiga z listem, a on z daleka poznał pismo matki. Sowa wystawiła nóżkę, a Harry odebrał od niej przesyłkę i dał krakersa. Rozerwał kopertę i zaczął czytać.

Drogi, Harry!
Gratuluję dostania się do Gryffindoru, razem z tatą bardzo się z tego cieszymy i jesteśmy z Ciebie dumni. Jak w szkole? Nauczyciele dają wam pewnie popalić z pracami i wypracowaniami na każdy możliwy temat. A teraz najważniejsze. Ile zarobiłeś szlabanów?
Teraz mnie słuchaj. Severus pisał mi ostatnio, że na jego zajęciach wykazujesz się niesubordynacją. Harry, jak możesz? Przecież wiesz jak ważne jest by mieć dobre oceny... Sev nie jest złym nauczycielem, przynajmniej tak myślę. A teraz mów. Co Ci takiego zrobił, że tak mu się odpłacasz!
Kochamy Cię, 
Mama i tata
PS. Masz pozdrowienia od cioci Dory i wujka Łapy

Nie no super. Snape oczywiście musiał się poskarżyć. Czego on w ogóle chce od jego matki? Zawsze się wtrąca w sprawy rodziców, a potem oni się kłócą. Może i są przyjaciółmi, ale gdzieś granica leży.
-Co się stało, Harry? -zapytała zmartwiona Hermiona.
-Głupi nietoperz się stał! -warknął. -Znowu się skarży mojej kochanej mamuni, jaki on jest biedny i co mu znowu zrobiłem.
-Nie przejmuj się nim, stary. Przecież to tylko kupa tłuszczu we włosach! -zaśmiał się Ron i poklepał Harry'ego po plecach.
Czarnowłosy się zaśmiał. Do chłopca podleciała kolejna sowa, ale tej jakoś nie poznawał. Szybko rozdarł kopertę i z wielkim uśmiechem przeczytał.

Zapraszam na herbatkę o 17.00.
Hagrid

Harry od razu się rozpogodził, obwieszczając przyjaciołom i Julii, że idą razem z nim do Hagrida.
-A kto to Hagrid? -zapytała blondynka.
-Gajowy i strażnik kluczy w Hogwarcie... -mruknął wymijająco Neville.
-Aaa... -mruknęła dziewczynka i wróciła do jedzenia tosta z Nutellą.
Dean spojrzał na to danie i zapytał.
-Dobre to? -wskazał na tosta w dłoni Julii.
-Mhym... -mruknęła ponownie i kolejny raz ugryzła kanapkę.
Ciemnoskóry niepewnie wziął do ręki tosta i powoli ugryzł. Z wielkim uśmiechem na ustach, zawołał.
-Pycha!
-Ciszej, pacanie -zaśmiał się Seamus.
-No wlasne... -mruknął z jedzeniem w buzi Ron. -Wsedzie die slychac!
-Ron! Nie mów z pełną buzią, bo tak nie wypada i do tego na wszystkich plujesz... -powiedziała Hermiona i, na dowód, wytarła jego ślinę ze swojego policzka.
Rudowłosy się zarumienił i spuścił wzrok. W tym momencie zagrzmiał dzwon obwieszczający, że pierwsza lekcja właśnie się zaczęła. Szybko wstali i rozejrzeli się dookoła. W Wielkiej Sali nikogo już nie było, tylko oni jeszcze stali na jej środku.
-O kurde.. -warknął Harry.
Wszyscy wybiegli z WS i pobiegli schodami do zimnych i wilgotnych lochów na eliksiry. W drodze Julia soczyście przeklinała, a Hermiona patrzała na nią z dezaprobatą i w końcu zakryła jej usta dłonią.
-Dziewczyno, czy możesz w końcu przestać kląć jak szewc? -warknęła orzechowooka.
Ta tylko na nią spojrzała i szła dalej.
-Ja nie wiem co ci w tym przeszkadza... -mruknęła Julia po chwili.
Byli już pod klasą, ale Neville nie miał zamiaru do niej wejść.
-Nietoperz znowu odejmie nam punkty. Ja nie chce mieć odjętych punktów. -powiedział stanowczo.
-Neville... -jęknął Ron. -Serio? W takim momencie?
Ten tylko z uśmiechem kiwnął głową.
-Jak nas wkurzy to zrobimy mu kawał! -dodał Harry z uśmiechem godnym... Ślizgona.
Weszli do sali i jak się można było spodziewać, profesor Snape odjął im pięć punktów za spóźnienie. Chłopcy nie byli mu dłużni, po chwili w sali dało się słyszeć wybuch i wszyscy, którzy stali blisko Dracona Malfoya, łącznie z nim, byli umazani zieloną farbą. Zdenerwowany Snape z czerwoną ze zdenerwowania twarzą, wysyczał przez zaciśnięte zęby.
-Jak tylko się dowiem kto to zrobił, to obiecuję, że dostanie ode mnie taką karę jakiej Hogwart jeszcze nie widział... A teraz wynoście się. Koniec zajęć.
Gdy już wychodzili, warknął, że ci co zostali "tak ślicznie umalowani" niech idą do pani Promfey. Po lekcjach wrócili do PW żeby przebrać się w luźniejsze ubrania. Spotkali się przy dziurze w portrecie.
-No to chodźmy do Hagrida... -mruknął w końcu Seamus.
Po kolei wyszli przez dziurę i ruszyli korytarzami, by w końcu znaleźć się przed wielkimi drewnianymi drzwiami, które niestety były już zamknięte.
-O cholera... I co my teraz zrobimy...? -wyszeptał Neville. -Przecież drzwi są zamkłe.
-Pomyślałbyś, matołku. Jesteś czarodziejem, nie? -zapytała sarkastycznie Julia. Może i chce się zmienić, ale nie wszystko tak od razu.
-Alohomora. -mruknęła Hermiona, a zamek kliknął.
Wyszli na dwór i już po chwili byli na błoniach, zmierzając w kierunku chatki. Za "domem" Hagrida był Zakazany Las, do którego niewolno było wchodzić, bo są tam niebezpieczne zwierzęta i rośliny. Stanęli przed drzwiami.
-Harry... Ale my na pewno możemy razem z tobą iść...? -zapytała niepewnie Hermiona.
-Też mi pytanie. -odpowiedział pewnie. -Znaczy... Nie wiem, ale na pewno was wpuści.
Wszyscy wytrzeszczyli oczy.
-Nie mogłeś nam tego prędzej powiedzieć? -warknął Ron.
Czarnowłosy tylko wzruszył ramionami i zapukał do drzwi. Usłyszeli szczekanie psa i po chwili przed nimi stał Hagrid. Olbrzymi mężczyzna z długą czarną brodą. Wyglądał, co najmniej, dziko. Ubrane na sobie miał brązowy ręcznie robiony sweter w białe prążki, Czarne spodnie na szelkach i kalosze. Kiedy ich zobaczył, to na jego twarzy pojawił się wielki uśmiech.
-Harry... Widzę, że zaprosiłeś przyjaciół... No to... Ja... Ten... Wejdźcie... -zająknął się i przepuścił ich w wejściu.
Każdy powiedział mu krótkie "dzień dobry..." i usiedli na krzesłach. Na wielkiej kanapie leżał pies, który w tym momencie podbiegł do Rona i zaczął mu lizać uszy. Wszyscy, łącznie z rudzielcem, zaczęli się śmiać.
-No to może zaparzę herbatkę! -powiedział wesoło Hagrid i wziął do ręki wielki dzbanek.
Po chwili każdy trzymał w ręce naprawdę duży kubek, a olbrzym postawił na stole ciastka.
-No, no bierzcie! -zaśmiał się Rubeus.
Jak na komendę, wszyscy wyciągnęli ręce po ciastko, a Hagrid zaśmiał się jeszcze głośniej. Próbowali ugryźć, ale okazało się, że wyrób jest bardzo twardy i niejadalny. Kiedy gajowy zaczynał już swoje piąte ciastko, oni kończyli pierwsze. Harry przełknął ostatni kawałek i odezwał się.
-A więc, Hagridzie... Pewnie chciałbyś wiedzieć kto ze mną przyszedł... -zaczął z lekkim uśmiechem. -To Julia, Seamus, Dean, Neville. -wskazał na nich po kolei. -A Hermionę i Rona poznałeś kiedy byłeś u nas ostatnio.
-Miło was poznać! Ja jestem Rubeus Hagrid, ale mówcie mi Hagrid. Każdy tak do mnie mówi. -powiedział, a uśmiech nie schodził mu z twarzy. -No to bierzcie drugie ciastko. Ja sam ich nie zjem. -dodał i poklepał się, bo sporym brzuchu.
Z wymuszonymi uśmiechami, wzięli kolejne ciastko, a Ron mruknął.
-Tymi ciastkami, to chyba można zabić...
Na co Harry, który to słyszał, głośno się zaśmiał. Rozmawiali naprawdę długo, aż stwierdzili, że jest już późno i muszą wracać. Hagrid pożegnał ich machając ręką i wołając, że następnym razem też wszyscy mają przyjść. Było już bardzo późno, a oni nie chcieli mieć szlabanu, ale Harry pomyślał o tym prędzej i zabrał Pelerynę Niewidkę. Niestety nie mieścili się pod nią wszyscy, więc musieli wziąć dziewczyny na barana. Dotarli do portretu Grubej Damy bez szlabanu, choć prawie złapał ich Filch kiedy przewrócili zbroję.
-Prefekt Naczelny... -wysapał Neville, ale portret ani drgnął.
-Hasło zostało zmienione o północy. -odezwała się Gruba Dama, a oni spojrzeli na nią zaskoczeni.
-No chyba sobie żartujesz! -powiedział zdenerwowany Dean.
-Trochę szacunku do obrazu... -mruknęła oburzona.
Otworzyła im przejście.
-Tylko żartowałam. -warknęła, a oni weszli do środka.
Zmęczeni powiedzieli tylko "dobranoc" i ruszyli do swoich dormitoriów. Po jakichś piętnastu minutach każdy z nich smacznie spał.

No i jak się podoba? :) Pewnie liczyliście na coś... ymm... lepszego? :P
Jeśli ktoś nie zauważył, teraz podpisuję się Panna Zgredkowa. Długo zastanawiałam się nad zmianą nicka, bo po co ma widnieć moje imię i nazwisko? Poza tym, w mojej szkole mało jest Potterheads i wiele osób nie lubi Harry'ego Pottera, więc zaczęli... jakby to ująć... grzecznie mówiąc, obgadywać mnie i mojego bloga. Z tego też powodu postanowiłam zmienić coś i poszło na nick. Mam nadzieję, że nie jest to dla was problem. :P
CZYTAM = KOMENTUJĘ

Dla mnie liczy się każdy komentarz, byle nie obrażający Harry'ego. Mnie możecie obrażać, jego nie! ;)